ျမန္မာလူငယ္သတင္းစံု သက္ငယ္မုဒိမ္းမႈပေပ်ာက္ေရး ပညာေပးေဆာင္းပါး/ဝတၳဳတိုၿပိဳင္ပြဲ ၿပိဳင္ပြဲဝင္ ဝတၳဳတို ,[စုန္း]
❆ ဆိတ္လက္မ်ားမွ ေဝးေစခ်င္ ❆
တစ္ေန႔
ေစ်းမွဆိုင္ကယ္ျဖင့္ျပန္လာခိုက္အိမ္ထဲသို႔ပင္မဝင္ရေသးအသံတစ္သံကိုုျခံျပင္မွပင္ၾကားေနရသည္။ႏွစ္ေယာက္သံမဟုတ္။တစ္ေယာက္တည္းအသံ....
"ဘယ္မိမဆုးံမ၊ကေလကဝေတြကလုပ္သြားတယ္မသိဘူး။ဒါသက္သက္ဖ်က္စီးသြားတာ"
မေနသာေတာ့။ဆိုင္ကယ္ကိုေျဖးညင္းစြာအိမ္ေ႐ွ႕မွာရပ္။အသံလာရာပန္းအိုးေတြထားေသာေနရာသို႔သုတ္ေျခတင္သြားၾကည့္မိသည္။ဆိုင္ကယ္ေ႐ွ႕ျခင္းမွသားငါးမ်ားပင္လွည့္မၾကည့္အား။ေတြ႔ပါၿပီ။အသံ႐ွင္ကအျခားမဟုတ္။ကြၽန္မ၏ႏွစ္ေယာက္မ႐ွိေသာ္အပ်ိဳႀကီးေဒၚနန္းဇာႏြယ္....
"ဘာျဖစ္တာလဲ"
"ေတြ႔လား။ပန္းဖူးေတြကိုေႁခြသြားတာ။အခုကပန္ဖို႔လည္းမဟုတ္။အဖူးေတြကိုမွေရြးဖ်က္စီးသြားတာ"
ေခါင္းရင္းဘက္ျခံႏွင့္ကပ္လွ်က္တြင္တန္းစီစိုက္ထားေသာ္ႏွင္းဆီအိုးမ်ားမွအဖူးမ်ားကိုလက္သဲျဖင့္ဆိတ္ကစားသြားျခင္းျဖစ္သည္။ျခံကသစ္ျပားမ်ားျဖင့္ခန္႔က်ဲက်ဲေလးကာထားေတာ့လက္ႏွင့္ႏိုက္၍ရသည္။လူႀကီးေတာ့မဟုတ္တန္ရာ။ကေလးမ်ားသာျဖစ္မည္။
"ပန္းအိုးေတြေနရာေရြ႔လိုက္ေလ။ဒါဆိုလက္ႏိုက္လို႔မမွီေတာ့ဘူးေပါ့"
"ဘာသိလို့္လဲ။အိမ္ထဲကအိုးေတြလည္းတခါတေလထိတယ္ဟဲ့။ျခံကမလုံေတာ့တိုးဝင္ၿပီးလက္ကျမင္းသြားတာ"
ပါးစပ္ကသာေျပာေနတယ္လက္ကပန္းပင္ေရေလာင္းမပ်က္။ကြၽန္မလည္းမနန္းေရေလာင္းေနေသာေရပန္းမွေရပြားမ်ားကိုေငးၾကည့္ေနစဥ္ေဘးအိမ္မွအသံတစ္သံ.....
"အမေလးေနာ္။ဒီေန႔သတင္းစာထဲသက္ငယ္မုဒိမ္းပါလာျပန္ၿပီ"
ေဘးအိမ္ကေျပာသံတစ္စြန္းတစ္စ၊မနန္းရဲ႕ႏႈတ္ကပြစိပြစိ၊သက္ငယ္မုဒိမ္း၊တဝက္တပ်က္အဆိတ္ခံထားရေသာပုံပ်က္ပန္းပ်က္ပန္းဖူးေလးမ်ား။အားလုးံအာ႐ုံထဲတြင္ရစ္သိုင္းလို႔အေတြးမ်ားကဟိုးဆယ္စုႏွစ္ေက်ာ္မ်ားဆီသို႔....။
~~~~~~~~~~~~
အခ်ိန္က၂၀၀၅ဝန္းက်င္၊ကြၽန္မတို႔ၿမိဳ႕ႀကီးေပၚသို႔မေျပာင္းလာေသးမိကာလ၊ကေလးဘဝအရြယ္တြင္ျဖစ္သည္။ကြၽန္မတို႔ေနေသာၿမိဳ႕ငယ္ေလးသည္အလြန္စည္ကားေသာဆိပ္ကမ္း႐ွိရာၿမိဳ႕တစ္ၿမိဳ႕။ရြာေတြဘက္မွၿမိဳ႕မ်ားသို႔တက္လိုလွ်င္ကြၽန္မတို႔ၿမိဳ႕ငယ္မွတဆင့္သြားရသည္။ၿမိဳ႕ငယ္တြင္(၁)ရပ္ကြက္၊(၂)ရပ္ကြက္၊(၃)ရပ္ကြက္၊စသျဖင့္႐ွိရာက်မတို႔ေနေသာရပ္ကြက္သည္ဆိပ္ကမ္းႏွင့္အနီးဆုးံ၊လူအစည္ကားဆုးံရပ္ကြက္တခုျဖစ္သည္။ေလွမ်ားသည္ၿမိဳ႕သို့္တစ္ေန႔တေခါက္တက္သည္။
ေလွမမိေသာလူမ်ားတည္းခိုႏိုင္ရန္တည္းခိုခန္းလည္း႐ွိသည္။ထိုအျပင္ေရဝယ္ေရခ်ိဳးလို႔ရေသာ္ေရစက္မ်ားလည္းကြၽန္မတို႔လမ္းတြင္၂ခုေတာင္႐ွိသည္။ကုန္စုံဆိုင္ႀကီးမ်ားလည္း၃\၄ဆိုင္မက။ေပ်ာ္ဖို႔ေကာင္းေသာလူစည္ကားေသာကြၽန္မတို႔လမ္း။ခါတိုင္းရက္ေတြထက္လူစည္ကားၿပီးေပ်ာ္ဖို႔မေကာင္းေသာရက္သို႔တစ္ေန႔.....
"အမေလး။ကြၽန္မသမီးအျဖစ္ကိုၾကည့္ပါဦး။လူမဆန္လိုက္တာ။အဟင့္အဟင့္အီးဟီးအီး"
ကြၽန္မတို႔လမ္းမွေရစက္ပိုင္႐ွင္ေဒၚသိန္းေမ၏ေအာ္ဟစ္ငိုသံႏွင့္အတူသူ႔သမီးဂ်ပုမကိုေပြ႔ခ်ီကာလမ္းမဘက္သို႔ေျပးလာသည္။လူအုံႀကီးကလည္းအေနာက္တြင္ဘာျဖစ္တာလဲဟုတမ်ိဳး၊ေဆး႐ုံျမန္ျမန္ပို႔ဆိုတာကတဖုံအသံေတြအသံေတြကမ်ားစြာ။ထိုထဲတြင္ကြၽန္မအပါအဝင္။ဘာလဲဘာလဲေပါ့။ဂ်ပုမကိုေသခ်ာၾကည့္မိေတာ့သူ႔ေဘာင္းဘီျဖဴျဖဴပါးပါးေလးတြင္အနီကြက္အနီကြက္ေသြးမ်ား။
ဂ်ပုမ၊ဂ်ပုမဆိုတာကကြၽန္မတို႔ႏွင့္ရြယ္တူအသက္တူ၊ဆိုးေဖာ္ဆိုးဖက္၊ေဆာ့ေဖာ္ေဆာ့ဖက္သူငယ္ခ်င္း။သူငယ္ခ်င္းရဲျဖစ္အင္ေၾကာင့္ကြၽန္မလည္းေအာ္ဟစ္ငိုေနေသာေဒၚသိန္းေမကိုလူႀကီးဂိုက္ဖမ္းကာအက်ိဳးအေၾကာင္းေမးဖို့္အသြား.....
"ဘယ္လဲသဲသဲ"
"ေဒၚသိန္းေမကိုသြားေမးမို႔၊ဂ်ပုမဘာျဖစ္တယ္သိဘူး။ငိုေနတယ္။အားႀကီးငိုေနတာဘဲ"
"နင့္နဲ႔ဘာဆိုင္လို႔လဲ။သြားစမ္း။အိမ္ထဲသြားေန။ကေလးကေလးလိုမေနဘူး။တအားစပ္စုတာဘဲ"
က်မေၾကာက္ရတဲ့ဦးေလးရဲ႕ေအာ္ေငါက္စကားတစ္ခြန္းကက်မေျခလွမ္းမ်ားကိုေနာက္သို႔ျပန္လွည့္ေစခဲ့သည္။ထိုေန႔ကထို႔အျဖစ္အပ်က္အေၾကာင္းစုံကိုမသိခဲ့ရေပမယ့္။ေနာက္ေန႔မ်ားတြင္ေတာ့.....
အျဖစ္အပ်က္ကဒီလို။
ဂ်ပုမတစ္ေယာက္တည္းေရစက္ေစာင့္ခိုင္းရာကစတင္ျခင္းျဖစ္သည္။ခါတိုင္းလည္းေစာင့္ခိုင္းေနၾက။ေရကျဖည့္ထားၿပီးသား။ေရလာဝယ္သူ၊ေရလာခ်ိဳးသူမ်ားအားပိုက္ဆံေကာက္ေပး႐ုံသာျဖစ္သည္။ကေလးပီပီtvတစ္လုးံႏွင့္လႊတ္ထားလိုက္လို႔ကေတာ့အႀကိဳက္ေပါ့ေလ။မသာမာသူလူယုတ္မာကလည္းကေလးတေယာက္တည္း႐ွိေနတုန္းေရလာဝယ္သူ၊ေရလာခ်ိဳးသူမ်ားလည္းမ႐ွိခိုက္သူ႔အကြက္ထဲဝင္သြားျခင္းသာျဖစ္မည္။
~~~~~~~~~~~~
ေရမႈန္ေရမႊားမ်ားကပန္းပင္မ်ားေပၚသို႔တဖြဲဖြဲ။ေရဥကေလးမ်ားကပန္းပင္၊ပန္းပြင့္၊ပန္းဖူး၊ပန္းရြက္မ်ားတြင္တြဲလြဲခိုလို႔။ေနေရာင္အထိုးမွာေတာ့ေရပန္းၾကားမွသက္တန္႔ေရာင္ေလးကပန္းခင္းေလးကိုအလွဆင္၊ၾကည္ႏူးလိုက္သည့္ျမင္ကြင္း၊ပန္းဖူးဆိတ္သူသာမ႐ွိခဲ့လွ်င္နံနက္ခင္းအလွကလွသထက္လွ၍ေအးခ်မ္းကာတည္ၿငိမ္ေနမည္ကအမွန္ပင္ျဖစ္သည္။
"ကဲ...မနန္းေရ...။ညီမေလးဟင္းသြားခ်က္ေတာ့မယ္။ငါးေတြဒီအတိုင္းထားခဲ့ရတာ။အိမ္ေနာက္ေတာင္သြားမထားခဲ့ရဘူး"
"ေအေအညီမေလး။မနန္းလည္းေရေလာင္းလို႔ၿပီးပါၿပီ။တို႔ညီအမေတြအတူတူခ်က္တာေပါ့။ဟိုအကုသိုလ္သာမဝင္ရင္ေရေလာင္းၿပီးတာၾကာေပါ့"
"ေျပာမေနပါနဲ႔ေတာ့မနန္းရယ္။ကိုယ့္ဘက္ကလည္းျပင္စရာ႐ွိတာျပင္၊ထိန္းစရာ႐ွိတာထိန္းရမွာမွတ္လား။ဟင္းခ်က္ၿပီးမွပန္းအိုးေတြဒီဘက္ေရြ႔ရေအာင္။ျခံကိုေတာ့ေနာက္ေန႔မွလူေခၚၿပီးျပင္ခိုင္းရမယ္"
အဖူးေလးတခ်ိဳ႕ေတာ့သြား႐ွာၿပီ။ေနာက္ပန္းဖူးမ်ားလက္ဆိတ္မထိဖုိ႔ကာစရာ႐ွိတာကာ၊မထားသင့္တဲ့ေနရာမွာမထားဖို႔....
ပန္းဖူးပန္းႏု
ဆိတ္ကာျပဳ
ဒီလက္ေတာ္ေတာ္႐ိုင္း ။
မပြင့္မီဖူး
ဒီပန္းဦး
သမီးငယ္ႏွင့္ႏိႈင္း ။
ကာကာကြယ္မယ္
ဝန္းက်င္ဝယ္
ကိုယ္ခ်င္းစာသူတိုင္း ။
ဝန္းရံတြဲလက္
ျမဲေစလ်ွက္
ပန္းပြင့္ရန႔ံသိုင္း ။ ။
စုန္း
ကိုယ္တိုင္ေရး မည္သည့္ေနရာမွမပို႔ဖူးပါေၾကာင္း
ၿပိဳင္ပြဲဝင္ ေပးပို႔ေသာစာမူကို မူရင္းအတိုင္းသာေဖာ္ျပပါသည္။
Post a Comment