ဘဝခရီးမွာ

ဘ၀ဆိုတာ တိုက္ပြဲမဟုတ္တဲ့အတြက္ အႏိုင္အရံူးကို သိပ္ၿပီးအေလး

မေပးသင့္သလို ၿပိဳင္ပြဲလည္းမဟုတ္ေလေတာ့… အဆင့္ ဆိုတာမ်ဳိးလည္း 

သိပ္အေရးမစိုက္သင့္ပါဘူး။ လူလူခ်င္းဆိုတာ…. နားလည္မူ နည္းနည္း 

ပိုလာရင္ အထင္လႊဲမူ နည္းနည္း ေလွ်ာ့နည္းသြားမွာျဖစ္သလို 

ခြင့္လြတ္မူ နည္းနည္း ပိုလာရင္ စိတ္ရူတ္ေထြးမူ နည္းနည္း 

က်ဆင္းသြားမွာပဲ။

ကိုယ့္ရဲ႔ အျမင္ ကိုယ့္ရဲ႔ အသိ နဲ႔ သူတစ္ပါးကို ျဖစ္ျဖစ္ ၊ ကိစၥ 

တစ္ခုကို ျဖစ္ျဖစ္

မွန္တယ္ မွားတယ္ ဆိုၿပီး အလ်င္စလို သြားမဆံုး ျဖတ္ပါႏွင့္။ သူမ်ား

တကာ ကိုယ့္နဲ႔ အျမင္ခ်င္း ၊ ယံုၾကည္မူခ်င္းတူေအာင္ ဘယ္ေတာ့မွ 

သြားမ ေတာင္းဆိုပါႏွင့္၊ နားလည္သင့္တယ္ဆိုတဲ့ အယူအဆမ်ဳိးနဲ႔ 

ဘယ္ေတာ့မွ သူမ်ားကို သြားမေမွ်ာ္လင့္ပါႏွင့္၊ လူတိုင္းလူတိုင္း သူ႔အျမင္နဲ႔ 

သူ႔အေတြးနဲ႔ ရိွၾကပါတယ္။

သူမ်ားကို ကြယ္ရာမွာ မေ၀ဖန္ပါႏွင့္။ သူမ်ားေ၀ဖန္မည္ကိုလည္း 

ဘယ္ေတာ့မွ မစိုးရမ္ပါႏွင့္။ အလကားအသံုးမက်တဲ့လူကို ဘယ္သူ႔မွ

မေ၀ဖန္ခ်င္သလို

ထူးခြ်န္ေလ အေ၀ဖန္ခံရေလ ဆိုတာ ဓမၼတာပါပဲ။ သူမ်ားရဲ႔ အထက္မွာ 

ရိွတဲ့ အခ်ိန္မွာ သူမ်ားကို လူလိုထင္သင့္သလို… သူမ်ားေအာက္ကို 

ေရာက္ေနတဲ့ အခါက်ေတာ့ ကိုယ့္ကိုကို လူလိုထင္သင့္ပါတယ္။

ဘ၀ဆိုတာ ခရီးသြားျခင္းနဲ႔ တူတတ္ပါတယ္။ ရလဒ္သည္ ပန္းတိုင္မျဖစ္သင့္

ပါ။ ခရီးစဥ္ကိုသာ အာရံုျပဳ ခံစားႏိုင္ၾကပါေစ။ ခရီးစဥ္ တစ္ေလွ်ာက္ 

ပင္ပန္းဆင္းရဲတယ္ ဆိုေပမဲ့ လမ္းေဘးက လွပတဲ့ရႈခင္းေတြကို

ေတာ့ ခံစားတတ္ဖို႔ဘယ္ေတာ့မွ မေမ့သင့္ပါေၾကာင္း……


Credit to: Sayar Aung Ko Latt

ေအာင္ျမင့္ျမတ္(Myanmar Youths)