အခ်စ္လက္ဖဝါးအမုန္းလက္ဖမိုး အပိုင္း (၂)

အဲ့ဒီေန႕ကေမာင္ႏွင့္ ကၽြန္မ နံနက္ေစာေစာဘုရားသြားၾကသည္။ 
ေမာင္ႀကိဳေျပာထားလို႕ ေန႕လည္ပိုင္း သူငယ္ခ်င္းမ်ားႏွင့္ အလုပ္ကိစၥ
ခ်ိန္းဆိုထားသည္ဆိုေသာေၾကာင့္ ကၽြန္မတို႕ႏွစ္ဦးဘုရားမွဆင္းတာႏွင့္ 
ေျမနီကုန္းတြင္ရွိသည့္ Ice Barry တြင္နံနက္စာစားၾကပါသည္။
ကၽြန္မေကာ ေမာင္ပါဘုရားေပၚေရာက္တိုင္း ေအာင္ ေျမတြင္ပုတီးစိပ္က်င့္
ရွိတာေၾကာင့္ ဆိုင္ထိုင္သည့္အခ်ိန္တြင္ ေန႕လည္ ၁၁ နာရီခန္႕ရွိေနၿပီ။ 
ဒါ့ေၾကာင့္ေမာင္က မုန္႕ကိုျမန္ျမန္စားၿပီး
`သြဲ႕ ေမာင္သြားေတာ့မယ္ေနာ္။ ေနာက္က်ေနလို႕၊ ေမာင္ျပန္မပို႕ေတာ့ဘူး´ 
ေျပာလည္းေျပာ၊ စားပြဲေပၚတင္ ထားတဲ့ဖုန္းကိုယူၿပီး ေမာင္ ထြက္သြား
ေတာ့တာပါ။ ေမာင္ထြက္သြားၿပီး ကၽြန္မျပန္မယ္လုပ္ေတာ့မွ ဖုန္းထဲကို 
မက္ေဆ့တစ္ေစာင္၀င္လာလို႕ ကၽြန္မဖတ္လိုက္မိပါတယ္။

`ကိုကို သဲေရာက္ေနၿပီ ျမန္ျမန္လာေနာ္´… ဟင္ ဖုန္းထဲကို ဘယ္က
မက္ေဆ့ခ်္မွား၀င္လာတာလဲ.. ဖုန္းနံပါတ္ ကိုၾကည့္ေတာ့ လွ်ဳိ႕၀ွက္အကၡရာ
တစ္ခုနဲ႕ မွတ္ထားတာေတြ႕လိုက္ရတယ္၊ အဲ့ဒါေၾကာင့္ပဲကၽြန္မလည္း 
ဖုန္းကို ေသခ်ာၾကည့္ေတာ့မွ ကၽြန္မလက္ထဲမွာက်န္ေနခဲ့တဲ့ဖုန္းဟာ 
ကၽြန္မဖုန္းမဟုတ္ဘဲ ေမာင့္ဖုန္းျဖစ္ေနတာသိလိုက္ ရတာေလ။ စားပြဲေပၚ
မွာအတူတူတင္ထားတဲ့ဖုန္းကို ေမာင္မွားၿပီးယူသြားခဲ့တာပဲ။ အဲ့ဒီကစလို႕
ကၽြန္မနဲ႕ေမာင္ ေ၀းကြာေစမယ့္အေျခအေနေတြျဖစ္လာခဲ့တယ္ဆိုတာ 
ကၽြန္မဘယ္သိခဲ့ပါ့မလဲေလ။ တကယ္တမ္းအစဟာ ဖုန္း ၂ လံုးကို
ဆင္တူကိုင္ၾကဖို႕ အႀကံရမိတဲ့ကၽြန္မရဲ႕ အမွားေပပဲလား၊ ေ၀ခြဲမသိ
ေတာ့တာေတာ့အမွန္တရားပါရွင္။ 
ကၽြန္မရဲ႕ေနာက္ထပ္အမွားတစ္ခုကေတာ့ ဖုန္းထဲ၀င္လာတဲ့
မက္ေဆ့ခ်္ရဲ႕ဖုန္းနံပါတ္ကို ႏွိပ္လိုက္မိျခင္းပဲ ဆိုရမည္လား၊ ကၽြန္မဖုန္း
ေခၚလိုက္ေတာ့ ဖုန္း၀င္၀င္ခ်င္းတစ္ဖက္ကဖုန္းကိုင္ၿပီး 
`ကိုကို ဘယ္ေရာက္ေနၿပီလဲ။ သဲ ေစာင့္ေနတာၾကာလွၿပီ´ တဲ့။ 
လူတစ္ေယာက္ဟာ အမွားတစ္ခုကို က်ဴးလြန္မိၿပီးရင္ အဲ့ဒီအမွားကို 
အခ်ိန္မီျပင္ဆင္ဖို႕ထက္ ေနာက္ထပ္အမွား ေတြကိုဆက္တိုက္က်ဴးလြန္မိ
ဖို႕က ၈၀ ရာခိုင္ႏႈန္းပိုေသခ်ာတယ္ေလ။ ကၽြန္မလည္း ေမာင္ နဲ႕ေ၀းကြာ 
သြားေစမည့္အမွားမ်ားကို ဆက္တိုက္ဆက္တိုက္က်ဴးလြန္မိခဲ့ပါသည္။

တစ္ဖက္ကဖုန္းေျဖသံၾကားတာနဲ႕ ကၽြန္မလည္း 
`ညီမေလးက ဘယ္သူလဲမသိဘူး။ အမက ရန္ႏိုင္ေမာင့္ အမပါ´ 
`ေအာ္ ဟုတ္ကဲ့ မမ ညီမေလးက ကိုကို.. အဲ… ကိုရန္ႏိုင္ေမာင္နဲ႕ 
ခ်ိန္ထားလို႕ပါ၊ အဲ့ဒါသူ ေရာက္မလာေသးလို႕´ 
`ေအာ္ ညီမေလးနဲ႕ခ်ိန္းထားလို႕လား.. အင္း ဒါေၾကာင့္ျဖစ္မယ္ ေမာင္ေလး 
အေလာတစ္ႀကီးနဲ႕ ထြက္သြား လိုက္တာ၊ ဖုန္းေတာင္က်န္ခဲ့တယ္ေလ၊ 
ေရာက္လာေတာ့မွာပါညီမေလး၊ ခဏေစာင့္လိုက္ေနာ္၊ ဒါနဲ႕ ညီမေလး 
နာမည္က ဘယ္သူတဲ့လဲ´
`ညီမနာမည္ ေကသီမိုး ပါ မမ´  
`အင္း ညီမေလးဒါဆိုဒါပဲေနာ္.. Good Luck ညီမေလး´  
ဖုန္းခ်ၿပီးတာနဲ႕ ကၽြန္မလည္း ေမာင့္ဆီပါသြားတဲ့ ကၽြန္မဖုန္းကို ေခၚ
လိုက္တယ္။ ဖုန္း၀င္သြားၿပီးသိပ္မၾကာပါဘူး၊ ေမာင္ တစ္ေယာက္ဖုန္း
ကိုင္ၿပီး 
`ဟင္ သြဲ႕ ေမာင္ဖုန္းမွားယူလာမိၿပီ´
`ဟုတ္တယ္ေမာင္၊ သြဲ႕လည္းမသိဘူး၊ ေမာင့္ဆီ ေကသီမိုးဆိုတဲ့
ေကာင္မေလးတစ္ေယာက္ဖုန္းဆက္ေတာ့မွ သြဲဲ႕လည္းသိတာ´ 
ကၽြန္မ ေကသီမိုးဆိုတဲ့ နာမည္တစ္ခုကိုေျပာလိုက္ခ်ိန္မွာ တစ္ဖက္က
ေမာင္ ထိတ္လန္႕သြားတဲ့အသံနဲ႕
`ေကသီမိုး ဟုတ္လား သြဲ႕၊ သြဲ႕ဘာေျပာလိုက္ေသးလဲဟင္´
`သြဲ႕ဘာမွမေျပာပါဘူးေမာင္ရယ္၊ ေမာင္အိမ္မွာဖုန္းက်န္ခဲ့တာလို႕၊ 
သြဲ႕က ေမာင့္ရဲ႕အမပါလို႕ေျပာေပးလိုက္ပါ တယ္။´
`ေအာ္ ဟုတ္လားသြဲ႕၊ ေမာင္ .. ေမာင္သြဲ႕ကိုရွင္းျပမယ္ေနာ္သြဲ႕၊ 
ညေနေမာင္ျပန္လာတာနဲ႕ သြဲ႕ဆီ၀င္လာခဲ့မယ္ ေနာ္၊ အခုေတာ့ 
ဘာမွသြားမေျပာပါနဲ႕ေနာ္သြဲ႕´
`ေမာင္ရယ္ သြဲ႕ဘာမွမေျပာပါဘူး၊ တကယ္ကို ေမာင့္ရဲ႕ အမလို႕ပဲ
ေျပာလိုက္တာပါေမာင္ရဲ႕. ကဲကဲေမာင္ျမန္ ျမန္သြား ဟိုကအၾကာႀကီး
ေစာင့္ေနရရင္မေကာင္းဘူးေလ၊ ေအာ္ေမာင္ဒါနဲ႕ ေမာင့္ဆီပါသြားတဲ့ 
သြဲ႕ဖုန္းကိုပိတ္ ၿပီး အိတ္ထဲေသခ်ာသိမ္းသြားဦး၊ ေတာ္ၾကာသြဲ႕ဆီလာ
တဲ့ဖုန္းေတြ၀င္လာရင္ ေမာင္ျပႆနာျဖစ္ေနဦးမယ္၊ ဒါပဲ ေနာ္ေမာင္ 
See You Evening ေမာင္´ 
ေျပာၿပီးတာနဲ႕ကၽြန္မလည္း ဖုန္းခ်လိုက္တယ္။ အဲ့ဒီအခ်ိန္က ကၽြန္မ
ရင္ထဲမွာ ေျပာမျပတတ္ေလာက္ေအာင္ ေလာင္ၿမိဳက္ပ်က္စီးသြားတယ္၊ 
ကၽြန္မရဲ႕ ႏွလံုးသားတစ္ခုလံုး မီးၿမိွဳက္ခံရသလိုပူေလာင္က်ိမ္းစပ္သြား
ခဲ့ပါသည္။

မုန္း (BeeTalk)